Deze kerk stamt oorspronkelijk uit de 13e eeuw en de toren uit de 15e eeuw.
Tot twee maal toe is Pierre Cuypers betrokken bij uitbreidingen: in 1891 maakt hij ontwerpen voor de bouw van een sacristie, twee portalen, een doopkapel, twee catechismuskamers en de verlenging van drie zijbeuken.
Vanwege toename van het toerisme wordt in 1904 een volgende uitbreiding gerealiseerd en weer is Pierre Cuypers de architect. Het priesterkoor en de sacristie worden vergroot. Er komen kapellen bij met transepten en travées en een nieuw portaal. De drie beuken van het oorspronkelijke gebouw worden naar het oosten doorgetrokken, waardoor het hoofdaltaar naar achteren verplaatst kan worden. In de gewelven laat hij bloemmotieven uit de middeleeuwen restaureren en zelf ontwerpt hij de verbindende ranken.
Rechts van het hoofdaltaar is een plaquette ingemetseld waarop om een onbekende reden zijn zoon J. Cuypers staat vermeld.
